Διασχιστικές Διαταραχές

Διασχιστικές Διαταραχές

Οι διαφορετικοί “εμείς”

Από την Βαλέρια Κιλαμπέρια, BSc.,

MSc. Psychology

Ο διαχωρισμός είναι μια κοινή άμυνα / αντίδραση σε στρεσογόνες ή τραυματικές καταστάσεις. Σοβαρά απομονωμένα ή επαναλαμβανόμενα τραύματα μπορεί να οδηγήσουν σε ανάπτυξη της διασχιστικής διαταραχής. Η διασχιστική διαταραχή παρεμποδίζει την κανονική κατάσταση της συνείδησης ή αλλάζει την αίσθηση της ταυτότητας ενός ατόμου, της μνήμης ή της συνείδησης. Αν και θεωρείται σπάνια, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι τα συμπτώματα είναι τόσο κοινά όσο του άγχους και της κατάθλιψης, και ότι τα άτομα με διασχιστική διαταραχή ταυτότητας και αποπροσωποποίησης καθυστερούν στην αναζήτηση της θεραπείας. Στην πραγματικότητα , τα άτομα που πάσχουν από Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας συχνά αναζητούν θεραπεία για άλλα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν, όπως κατάθλιψη, αλλαγές διάθεσης, δυσκολία συγκέντρωσης, διαταραχές στη μνήμη, κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών, ξεσπάσματα θυμού, ακόμη και να ακούνε φωνές ή να έχουν ψυχωτικά συμπτώματα.

Οι άνθρωποι με διάσχιση συχνά επιδιώκουν, επίσης θεραπεία για μια ποικιλία των ιατρικών προβλημάτων όπως πονοκεφάλους, ανεξήγητους πόνους και προβλήματα μνήμης. Πολλοί άνθρωποι έχουν τα συμπτώματα που έχουν περάσει απαρατήρητα επειδή δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν το πρόβλημά τους, ή δεν είχαν τις σωστές ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματά τους. Επειδή τα συμπτώματα της διασχιστικής διαταραχής είναι συνήθως κρυμμένα, είναι σημαντικό να δείτε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που είναι εξοικειωμένος/η με τις πρόσφατες εξελίξεις στην ικανότητα για διάγνωση ΔΔ με τη χρήση επιστημονικώς δοκιμασμένων διαγνωστικών εξετάσεων.

Οι κύριες διασχιστικές διαταραχές περιλαμβάνουν τη διασπαστική διαταραχή ταυτότητας, διχαστική αμνησία, και διαταραχή αποπροσωποποίηση. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μία διακοπή ή αποσύνδεση ("απόσχιση") από τις λειτουργίες της ταυτότητας, τη μνήμης, ή συνείδησης που συνήθως όλα αυτά μας κάνουν  το συνολικό ον.

Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει όλες τις διαταραχές.

Τύποι διασχιστικών διαταραχών	Eπιδημιολογία	Περιγραφή	Χαρακτηριστικά
Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας	Άγνωστη	Εμφάνιση δύο ή περισσότερων διακριτών προσωπικοτήτων	Τα αναπληρωματικά μέλη(προσωπικότητες) μπορούν να ανταγωνίζονται για τον έλεγχο και την επικράτηση. Μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια ψυχολογική άμυνα εναντίον σοβαρής κακοποίησης ή τραύματος στη παιδική ηλικία.
Διασχιστική Αμνησία	Άγνωστη	Αδυναμία ανάκλησης  σημαντικών προσωπικών βιωμάτων που δεν μπορεί να εξηγηθεί από ιατρικές αιτίες	Πληροφορίες που έχουν χαθεί από τη μνήμη είναι συνήθως λόγω τραυματικών ή στρεσογόνων εμπειριών. Υπότυποι περιλαμβάνουν εντοπισμένη αμνησία, επιλεκτική αμνησία, και γενικευμένη αμνησία.
Διαταραχή Αποπροσωποποίησης	Άγνωστη	Συναισθήματα αποξένωσης ενός ατόμου από τον εαυτό του ή το σώμα του ή να έχει ένα αίσθηση του εξωπραγματικού περιβάλλοντος (αποπραγματοποίηση)	Ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται σαν ζει σε ένα όνειρο ή ενεργεί σαν ένα ρομπότ. Τα επεισόδια αποπροσωποποίησης είναι επίμονα ή υποτροπιάζοντα και προκαλούν σημαντική δυσφορία.

Ποιες είναι μερικές διαθέσιμες θεραπείες;

Σε ασθενείς όπου η διάσχιση θεωρείται ότι είναι ένα σύμπτωμα μιας άλλης ψυχικής ασθένειας (π.χ. μεταιχμιακής διαταραχής της προσωπικότητας ή PTSD), η κατεργασία της πρωτογενούς αιτίας είναι ύψιστης σημασίας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία και φαρμακολογία ανάλογα με την περίπτωση .

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει καμία σαφής συναίνεση σχετικά με τη μεταχείριση των διασχιστικών συμπτωμάτων με φαρμακευτική αγωγή για αυτό είναι ασαφές κατά πόσον ή όχι τα ψυχιατρικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της διάσχισης και αποπροσωποποίησης.

Η ψυχοθεραπεία είναι κατά κανόνα χρήσιμη για τους ανθρώπους που βιώνουν διασχιστικά επεισόδια. Τεχνικές από τη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία (CBT) και η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία (DBT) έχουν αναπτυχθεί ειδικά από επαγγελματίες ψυχικής υγείας με στόχο να μειωθεί η συχνότητα των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της αντιμετώπισης των στρατηγικών για την εμπειρία του διαχωρισμού. Όπως και με κάθε ψυχική ασθένεια, η φροντίδα και η υποστήριξη των αγαπημένων δεν μπορεί να υποτιμηθεί, ιδιαίτερα για τα άτομα με ένα τραυματικό παρελθόν.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

Sar., V. (2011). Epidemiology of Dissociative Disorders: An Overview. Epidemiology Research International. http://dx.doi.org/10.1155/2011/404538

           Steinberg.,  M. (1995).   Handbook for the Assessment of  Dissociation:  A Clinical Guide. Washington, D.C., American Psychiatric Press.